اتوآنتی‌بادی‌های ضد آنتی‌ژن‌های درون سلولی، که به صورت مرسوم به عنوان آنتی‌بادی‌های ضد هسته‌ای (ANA) شناخته می‌شوند، مارکرهای سرمی هستند که نقش محوری در تشخیص و طبقه‌بندی بیماری‌های روماتیسمی خودایمنی سیستمیک دارند. با توجه به اهمیت و نقش این مارکرها در تشخیص، و تنوع گزارش های آزمایشگاهی در این تست، نیاز به هماهنگ‌سازی روش‌های تعیین و گزارش اتوآنتی‌بادی در محیط آزمایشگاه بالینی وجود دارد. کمیته استانداردسازی اتوآنتی‌بادی (ASC) اجماع بین‌المللی در مورد الگوهای ANA (ICAP) را ایجاد کرده است. هدف ICAP ایجاد هماهنگی و یکسان سازی در نامگذاری الگوهای رنگ‌آمیزی HEp-2 IIFA و همچنین بهینه‌سازی روش استاندارد انجام تست می باشد. • الگوهای HEp-2 IIFA به 4 گروه اصلی طبقه‌بندی شده‌اند: الگوهای منفی، هسته‌ای، سیتوپلاسمی و میتوزی که هرکدام تعریف و الگوی خاص خود را دارند. از طرفی متد انجام تست ANA در میزان حساسیت و اختصاصیت تست تاثیرگذار است و آزمایشگاه حتما باید نوع متد انجام شده را در برگه گزارش ذکر کند. در این جلسه به انواع روش های انجام تست ANA و نحوه تفسیر، میزان حساسیت و نکات هر تست پرداخته ایم.