اسکیزو فرنی به زبان ساده

اسکیزوفرنی به زبان ساده یک اختلال روانشناختی مزمن است و افراد مبتلا به این اختلال تحریف واقعیت را تجربه می کنند. آنها همچنین دچار توهم یا هذیان می شوند.

اگرچه به دست آوردن تخمین های دقیق دشوار است، اما تخمین زده می شود که این اختلال حدود ۱ درصد از جمعیت را تحت تأثیر قرار دهد.

باورهای غلط در مورد این اختلال رایج است. برای مثال، برخی افراد فکر می‌کنند که این اختلال باعث ایجاد «شخصیت دوگانه» می‌شود. در واقع، اسکیزوفرنی و دوپارگی شخصیت که درواقع اختلال هویت تجزیه ای نامیده می شود دو اختلال متفاوت هستند.

اسکیزوفرنی می تواند در مردان و زنان در هر سنی رخ دهد. مردان اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل ۲۰ سالگی علائم را نشان می دهند. زنان در اواخر دهه ۲۰ و اوایل ۳۰ سالگی علائم را آشکار می کنند.

اسکیزوفرنی چیست؟

اسکیزوفرنی یک اختلال مغزی مزمن است که موضوع مطالعات مختلفی قرار گرفته است. هنگامی که اسکیزوفرنی فعال است، علائم می تواند شامل هذیان، توهم، گفتار آشفته، مشکل در تفکر و عدم انگیزه باشد. با این حال، با درمان، بیشتر علائم اسکیزوفرنی تا حد زیادی بهبود می یابد و احتمال عود می تواند کاهش یابد.

پیچیدگی اسکیزوفرنی ممکن است به توضیح اینکه چرا تصورات غلط در مورد این بیماری وجود دارد کمک کند. اکثر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به مردم عادی خطرناک تر یا خشن نیستند. منابع محدود سلامت روان در جامعه ممکن است منجر به بی خانمانی و بستری شدن مکرر آنها در بیمارستان شود. اما این یک تصور غلط است که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در نهایت بی خانمان می شوند یا در بیمارستان زندگی می کنند. اکثر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی با خانواده خود، در خانه های گروهی یا به تنهایی زندگی می کنند.

علائم اسکیزوفرنی

نشانه های اسکیزوفرنی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

علائم اولیه

علائم این اختلال معمولاً در سنین نوجوانی و اوایل دهه ۲۰ سالگی ظاهر می شود. در این سنین، اولین علائم ممکن است به دلیل رفتارهای معمول نوجوانان نادیده گرفته شود.

علائم اولیه عبارتند از:

انزوای اجتماعی از دوستان و خانواده

تغییر دوستان یا گروه های اجتماعی

تغییر در تمرکز

مشکلات خواب

تحریک پذیری

مشکلات در انجام تکالیف مدرسه، یا عملکرد ضعیف تحصیلی

علائم مثبت

علائم “مثبت” اسکیزوفرنی رفتارهایی هستند که در افراد سالم مشاهده نمی شوند. این رفتارها عبارتند از:

توهم

توهمات تجربیاتی هستند که واقعی به نظر می رسند اما توسط ذهن شما ایجاد می شوند. آنها شامل دیدن چیزها، شنیدن صداها یا بوییدن چیزهایی هستند که اطرافیان شما تجربه نمی کنند.

هذیان

هذیان زمانی رخ می دهد که شما چیزی را با وجود شواهد یا حقایق خلاف آن باور کنید.

افکار آشفته و گفتار نامنظم

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در سازماندهی افکار خود مشکل دارند. وقتی با آنها صحبت می کنید ممکن است نتوانند آنها را دنبال کنند. در عوض، ممکن است به نظر برسد که آنها در حال حواس پرتی هستند. هنگامی که آنها صحبت می کنند، کلمات آنها ممکن است به هم ریخته و بی معنی باشد.

مشکل در تمرکز

برای مثال، ممکن است شخصی هنگام تماشای برنامه تلویزیونی، ردیابی آنچه را که در یک برنامه تلویزیونی می‌گذرد از دست بدهد.

اختلالات حرکتی

برخی از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است بی قرار به نظر برسند. گاهی اوقات آنها یک حرکت را بارها و بارها انجام می دهند. اما گاهی اوقات ممکن است ساعت‌ها کاملا بی حرکت بمانند، که روانشناسان آن را کاتاتونیک می‌نامند. برخلاف تصور رایج، افراد مبتلا به این بیماری معمولاً خطری ندارند.

علائم منفی اسکیزوفرنی: چیزهایی که ممکن است متوقف شوند

علائم منفی به فقدان عملکرد ذهنی طبیعی شامل تفکر، رفتار و ادراک اشاره دارد.

عدم لذت

ممکن است به نظر برسد که شخص دیگر از هیچ چیز لذت نمی برد. روانشناسان این را آنهدونیا می نامند

مشکل در گفتار

آنها ممکن است زیاد صحبت نکنند یا هیچ احساسی نشان ندهند.

عاطفه تخت

فرد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است فاقد احساسات به نظر برسد. هنگامی که آنها صحبت می کنند، صدای آنها می تواند صاف به نظر برسد، گویی هیچ احساسی ندارند. آنها ممکن است به طور معمول لبخند نزنند یا در پاسخ به مکالمات یا اتفاقاتی که در اطرافشان رخ می دهد، احساسات معمول صورت خود را نشان ندهند.

کناره گیری

این حالت شامل عدم تعامل با دوستان یا گوشه نشین شدن باشد. صحبت کردن با فرد ممکن است سخت باشد. اگر می خواهید پاسخی بشنوید، باید واقعاً تلاش کنید.

کاهش اصول اولیه زندگی روزمره

آنها ممکن است حمام کردن یا مراقبت از خود را متوقف کنند.

علائم شناختی و مشکلات فکری

این علائم منعکس کننده میزان یادگیری، ذخیره و استفاده ذهن فرد از اطلاعات است.

فرد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است با حافظه فعال خود، مشکل داشته باشد. برای مثال، آنها ممکن است نتوانند انواع مختلف وقایع مانند شماره تلفن یا برنامه های روزمره را به طور همزمان پیگیری کنند. در کنار مشکل در توجه، سازماندهی افکار و تصمیم گیری برای آنها ممکن است سخت باشد.

علل اسکیزوفرنی

در توضیح اسکیزوفرنی به زبان ساده، علت دقیق اسکیزوفرنی ناشناخته است. محققان بر این باورند که عوامل متعددی می توانند در این امر نقش داشته باشند، از جمله:

شیمی مغز و مدارها

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است نتوانند مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی را که مسیرهای خاص یا “مدارهای” سلول های عصبی را کنترل می کنند و بر تفکر و رفتار تأثیر می گذارند، تنظیم کنند.

ناهنجاری مغز

تحقیقات، ساختار مغز غیرطبیعی را در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی پیدا کرده است. اما این موضوع برای همه افراد مبتلا به اسکیزوفرنی صدق نمی کند.

محیط

مواردی مانند عفونت های ویروسی، قرار گرفتن در معرض سمومی مانند ماری جوانا، یا موقعیت های بسیار استرس زا ممکن است باعث اسکیزوفرنی در افرادی شود که ژن ها آنها را بیشتر در معرض ابتلا به این اختلال قرار می دهد. اسکیزوفرنی اغلب زمانی ظاهر می شود که بدن تغییرات هورمونی و فیزیکی دارد، مانند تغییراتی که در دوران نوجوانی و جوانی اتفاق می افتد.

ژنتیک

اسکیزوفرنی می تواند در خانواده ها ایجاد شود. به این معنی که احتمال ابتلا به آن ممکن است از والدین به فرزندانشان منتقل شود.

مطالعات اخیر نشان داده است که آزمایش‌های تصویربرداری تکمیل‌شده روی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است ناهنجاری‌هایی را در ساختارهای خاص مغز نشان دهد. تحقیقات در حال انجام در این زمینه ادامه دارد. اعتقاد بر این است که ناهنجاری های شیمیایی در مغز مسئول بسیاری از علائمی است که در اسکیزوفرنی مشاهده می شود.

محققان همچنین بر این باورند که سطوح پایین برخی از مواد شیمیایی مغز که بر احساسات و رفتار تأثیر می‌گذارند ممکن است به این اختلال کمک کند. ژنتیک نیز ممکن است نقش داشته باشد. افراد با سابقه خانوادگی اسکیزوفرنی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این اختلال هستند. در بسیاری از مواقع مشاوره خانواده به شما کمک می کند تا مکر های تشدید کننده اختلال را کنترل کنید.

سایر عوامل خطر ساز

قرار گرفتن در معرض سموم یا ویروس قبل از تولد یا در دوران نوزادی

داشتن یک بیماری التهابی یا خود ایمن

استفاده از برخی داروها

سطوح استرس بالا

آیا افراد مبتلا به اسکیزوفرنی خطرناک هستند؟

کتاب‌ها و فیلم‌های مشهور اغلب افراد مبتلا به اسکیزوفرنی را خطرناک و خشن نشان می‌دهند. این شخصیت پردازی ها معمولا درست نیستند. اکثر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی خشن نیستند. به طور معمول، آنها ترجیح می دهند کنار بکشند و تنها بمانند. هنگامی که افراد مبتلا به بیماری روانی در رفتارهای خطرناک یا خشونت آمیز شرکت می کنند، عموماً نتیجه روان پریشی آنها و ترس از به نوعی تهدید اطرافیانشان است. مصرف مواد مخدر یا الکل می تواند این روند را بدتر کند. اما از سوی دیگر، افراد مبتلا به اسکیزوفرنی می توانند خطری برای خودشان باشند. خودکشی مهمترین علت مرگ زودرس در میان افراد مبتلا به اسکیزوفرنی است.

چشم انداز افراد مبتلا به اسکیزوفرنی چیست؟

با درمان مناسب، اکثر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی می توانند زندگی پربار و رضایت بخشی داشته باشند. بسته به شدت این بیماری و میزان موفقیت آنها و ادامه درمان، آنها باید بتوانند با خانواده خود یا در محیط های اجتماعی زندگی کنند. نه در بیمارستان های روانی و به صورت طولانی مدت.