بیماری آنفولانزا در کودکان

تعریف آنفلونزا:

آنفولانزا یک عفونت تنفسی است که توسط ویروس آنفولانزا ایجاد می شود. شیوع آنفلوآنزا هر سال، معمولا بین نوامبر و آوریل رخ می دهد. از آنجایی که ویروس‌های آنفولانزا – اغلب از سالی به سال دیگر تغییر می‌کنند – مصونیت نسبت به آنفولانزا (یا محافظت در برابر) طولانی نیست. به همین دلیل است که افراد می توانند بیش از یک بار به آنفولانزا مبتلا شوند.

تغییرات عمده ای در ویروس آنفولانزا رخ می دهد به طوری که هیچ کس ایمن نیست. هنگامی که این اتفاق می افتد، تعداد زیادی از افراد در تمام سنین در سراسر جهان در عرض چند ماه به آنفولانزا مبتلا می شوند. به این «همه‌گیری» آنفولانزا می‌گویند. ویروس آنفولانزا به سرعت از فردی به فرد دیگر سرایت می کند، به خصوص در جاهایی که ازدحام جمعیت وجود دارد یا افراد نزدیک به هم زندگی، کار یا تحصیل می کنند. کودکان بیشتر در معرض ابتلا به آنفولانزا هستند و عامل اصلی شیوع آنفولانزا هستند.

نحوه انتشار آنفولانزا در کودکان:

ویروس های آنفلوانزا در بینی و گلو یافت می شوند. از آنجایی که کودکان اغلب بینی، چشم ها و دهان خود را لمس می کنند، اشیا را در دهان خود قرار می دهند و در حین بازی اغلب یکدیگر را لمس می کنند، میکروب آنفولانزا به راحتی پخش می شود. همچنین تماس زیادی بین والدین یا مراقبان و فرزندان وجود دارد: دست گرفتن، برداشتن، غذا دادن، تعویض پوشک و غیره.

ویروس آنفلوانزا ممکن است از طریق قطرات موجود در هوا پخش شود. این قطرات هنگام سرفه یا عطسه از بینی و دهان می‌آیند، در هوا حرکت می‌کنند و به دهان یا بینی دیگرانی که در این نزدیکی هستند (در حدود یک متر یا بیشتر) می‌رسند.

فرد مبتلا به آنفولانزا هنگام لمس بینی یا دهان، پاک کردن بینی، سرفه یا عطسه، ویروس را به دست ها منتقل می کند و ممکن است با لمس آن ها ویروس را مستقیماً به دیگران منتقل کند.

علائم آنفولانزا در کودکان:

• مشکل تنفس یا تنفس سریع
• عدم دریافت مایعات کافی
• عدم توانایی غذا خوردن
• بیدار نشدن
• بی‌قراری
• پوست کبود
• تب همراه با بثورات
• کاهش دفع ادرار
• علائمی که به نظر می‌رسد بهبود می‌یابند، اما دوباره برمی‌گردند یا بدتر می‌شوند.

درمان آنفولانزا در کودکان:

• کودک خود را تا حد امکان راحت نگه دارید و به استراحت تشویق کنید. اگر تب دارد، لباس سبک بپوشید و دمای اتاق را حدود بیست درجه سانتیگراد نگه دارید.
• اغلب مایعات خنک به آن ها بدهید. مایعات اضافی برای جایگزینی مایعات از دست رفته در عرق مورد نیاز است. اگر ادرار کودک شما تیره تر از حد معمول است، او باید بیشتر مایعات بنوشد.
• ممکن است کودک شما تمایلی به خوردن نداشته باشد. وعده های غذایی کوچک و مغذی ارائه دهید.
• دمای کودک خود را کنترل کنید. برای تسکین درد، دردهای عضلانی یا تب با دمای بالاتر از ۳۸.۵ درجه سانتیگراد، از استامینوفن (به عنوان مثال، تیلنول، تمپرا و پانادول) استفاده کنید. ایبوپروفن (به عنوان مثال، ادویل و موترین) ممکن است برای کودکان بالای شش ماه استفاده شود.
• داروهای سرفه و سرماخوردگی بدون نسخه (که نیازی به تجویز پزشک ندارند) نباید به کودکان کمتر از سه سال داده شود، مگر اینکه پزشک شما تجویز کرده باشد. قبل از دادن داروهای بدون نسخه به کودک زیر دوازده سال یا هر کسی که داروی دیگری مصرف می کند یا بیماری مزمن دارد، از پزشک یا داروساز خود سوال کنید. دستورالعمل های برچسب را به دقت بخوانید و بیش از حد توصیه شده مصرف نکنید.
• سرفه به پاکسازی مخاط از قفسه سینه کمک می کند. برای یک کودک بزرگتر با سرفه های مکرر و خشک که از خوابیدن جلوگیری می کند، داروی حاوی دکسترومتورفان ممکن است کمک کند، اما مطالعات نشان داده اند که این محصولات فواید زیادی ندارند. ضد احتقان ها و آنتی هیستامین ها سرفه را متوقف نمی کنند.
• اگر شیرخواری به دلیل پر شدن بینی در تغذیه با مشکل مواجه است، از یک مکنده لاستیکی برای پاک کردن مخاط استفاده کنید. اگر مخاط بسیار غلیظ است از قطره بینی نمکی یا اسپری بینی نمکی استفاده کنید. اسپری به خوبی وارد مجرای بینی می شود و ممکن است موثرتر از قطره باشد.
• هوا مرطوب خنک برای کودکی که بینی او پر شده است مناسب است. رطوبت ساز را کاملا تمیز و خشک کنید تا از آلودگی باکتریایی یا کپک جلوگیری شود. بخارساز آب گرم به دلیل خطر سوختگی توصیه نمی شود.
• قطره ها یا اسپری های دارویی فقط تسکین مختصری را ایجاد می کنند و نباید بیش از دو تا سه روز استفاده شوند زیرا احتقان بینی در واقع می تواند بدتر شود. این ها نباید در کودکان زیر شش سال استفاده شوند. داروهای ضد احتقان که از طریق دهان مصرف می شوند چندان موثر نیستند و می توانند باعث تپش قلب یا بی خوابی در کودکان شوند. آنتی هیستامین ها برای آنفولانزا موثر نیستند.
• آنفولانزا را نمی توان با آنتی بیوتیک درمان کرد. آنتی بیوتیک ها باید فقط زمانی استفاده شوند که کودکان دچار عوارض باکتریایی مانند عفونت گوش یا ذات الریه شوند.
• غرغره کردن با آب گرم گلودرد را کاهش می دهد. برای کودکان سه سال یا بیشتر، مکیدن آب نبات های سفت بدون قند یا قرص های حاوی عسل، گیاهان یا پکتین نیز کمک کننده است. پاستیل های گلو حاوی داروهای بی حس کننده گلو (دیکلونین، بنزوکائین، هگزیل رزورسینول، منتول و فنل) نباید توسط کودکان خردسال استفاده شود زیرا ممکن است بر توانایی بلع آن ها تأثیر بگذارد.

پیشگیری از آنفولانزا در کودکان

از طریق ایمن سازی می توان از آنفولانزا پیشگیری کرد. اکثر افرادی که واکسینه می شوند به آنفولانزا مبتلا نمی شوند. از آنجایی که گونه های جدید آنفولانزا سالانه ظاهر می شوند، باید هر سال واکسن را دریافت کنید. واکسن آنفولانزا فقط از آنفولانزا جلوگیری می کند. واکسن از زمان تزریق حدود دو هفته طول می کشد تا محافظت کامل را ایجاد کند. کودکان زیر ۹ سال در اولین سالی که واکسینه می شوند به دو واکسن (با فاصله چهار هفته) نیاز دارند.

انجمن اطفال کانادا توصیه می کند که همه کودکان شش ماهه تا بیست و سه ماهه و همچنین کودکان بزرگتر با بیماری های مزمن خاص، هر سال واکسن آنفولانزا دریافت کنند. والدین، خواهر و برادر بزرگتر، سایر افرادی که در خانه زندگی می کنند و مراقبان کودکان زیر دو سال نیز باید واکسن را دریافت کنند تا از ابتلا آن ها به عفونت و انتقال آن به کودکان کوچکتر جلوگیری شود.